Gülten RAYİMOĞLU

Bir kuş uçar, gökyüzü geniş,
Yeryüzü sessiz, hayalet gibi.
Merhamet, bir kıvılcım olur bazen,
Bir bakışta, bir sözde, belki de bir tebessümde.

İnsana, hayvana, toprağa, suya,
Her şey bir yaşamı paylaşır.
Farklı yollar, farklı diller,
Ama bir şey var, hepimizde aynı:
İçimizdeki sevda, içimizdeki ışık.

Kıskanma dünyayı, merhametli ol,
Küçük bir dokunuş, büyük bir değişim.
Bir adım at, bir eli tut,
Bir yarayı sar, bir kalbi hisset.

Gözlerindeki bakışta, ruhundaki derinlikte,
Merhamet, bilinçsizlikten uyanmak gibidir.
Bir anlık sessizlik, bin kelimeden daha fazladır,
Çünkü bir kalp, diğerine dokunduğunda,
Dünyanın en güzel dili konuşulur.

Yeryüzünde olan biten her şeyde,
Bir anlam bulur merhamet.
Çünkü bizler sadece alıcı değiliz,
Hep birlikte, birbirimize dokunan elleriz.

Ve belki de, bu yüzden gökyüzü geniştir,
Çünkü orada merhametle dolu kalpler var.
Bize düşen, bu sevgiyi paylaşmak,
Ve dünyayı sevgiyle, umutla sarıp sarmalamaktır.