İbrahim SOYTÜRK

İnsanlık tarihinin en büyük sınavlarından biri, gerçek ile sahtenin, dost ile düşmanın, fayda ile zararın ayrımını yapabilme yeteneğinde saklıdır. Beyaz taş metaforu, bu ayrımı başaramadığımızda yaşanan yıkımı çarpıcı bir şekilde temsil eder. Ancak bu yıkımın ardında, insanlığın zihinsel ve ruhsal evriminde eksik bıraktığı bir boşluk yatmaktadır.
Beyaz taş, insanoğlunun sadece bireysel değil, kolektif bilincinin sınandığı bir semboldür.
Sorun şu: İnsanlık, yüzeydeki gerçekliği kavrayabiliyor, ama derinlemesine bakışta zorluk çekiyor.
Bu, sadece bireylerin değil, toplumların ve medeniyetlerin de zaafıdır.
Beyaz taşlardan kurtulmak, daha üst bir zihinsel ve ruhsal seviyeye ulaşmayı gerektirir.

Beyaz Taş: Görünüşte Saf, Özde Zararlı
Beyaz taş, insanoğlunun zaaflarını tetikleyen bir paradokstur.

Görünüşte masum, özde tehdit…
Bu, bireyin kendi hayatında sahte dostlar ya da yanlış değerlerle karşılaşması kadar, toplumların yanlış liderler, yozlaşmış kurumlar veya çürük ideolojilerle sınanmasını da içerir.

Beyaz taşların bu kadar etkili olmasının ardında üç temel neden yatar:

1. Yüzeysellik: İnsanoğlu genelde yüzeyde gördüğüne inanır.
Sahte olan, çoğu zaman yeterince gerçek görünerek kandırır.

2. Zaaflar ve Çıkarlar: Beyaz taşlar, bireyin ve toplumun zaaflarından beslenir.
Çıkarlar, çoğu zaman gerçeği gölgeler.

3. Körleşme: İnsanlık, kendi inşa ettiği sistemlerin içinde körleşir.
Bürokrasiler, ideolojiler ve sosyal yapılar, beyaz taşları sistemin bir parçası gibi sunar.
—
Beyaz Taşlardan Kurtulmanın Üst Perspektifi
Beyaz taşlardan kurtulmak, bireysel ve toplumsal bir farkındalık devrimini gerektirir.
Bu, yalnızca kişisel ferasetin artırılmasıyla değil, insanlık medeniyetinin özünü sorgulamasıyla mümkündür.
Beyaz taşlardan arınmanın yolu, zihinsel, ruhsal ve sistemsel dönüşümden geçer.

1. Zihinsel Evrim: Bilginin Ötesine Geçmek
Bilgi, beyaz taşları fark etmek için ilk adımdır. Ancak bilginin ötesine, yani hikmete ulaşmak gerekir.
Hikmet, bilgiyi doğru yerde, doğru bağlamda kullanma becerisidir.
Derin Düşünme: İnsanlık, yüzeysel düşünceden derin düşünceye geçmelidir.
Anlık kazançlar yerine uzun vadeli sonuçlara odaklanmak, beyaz taşların etkisini azaltır.
Kolektif Zihin: Toplumlar, bireysel çıkarlar yerine kolektif aklı öne çıkarmalıdır.
Beyaz taşlar, bireyleri birbirinden kopardığında güçlenir; kolektif dayanışma, bu taşları etkisizleştirir.

2. Ruhsal Evrim: Kalbin ve Vicdanın Aydınlanması
Beyaz taşları fark etmek, yalnızca zeka veya bilgiyle mümkün değildir.
Kalbin, vicdanın ve ruhun da devreye girmesi gerekir.

Feraset: Maneviyatın derinliği, sahteliği ayırt etmenin anahtarıdır.
Feraset, insanın Allah’a bağlılığından doğar ve sahte olanı sezgisel olarak tanımasını sağlar.

Ego’nun Aşılması: Beyaz taşların en çok beslendiği yer, bireyin egosudur.
İnsan, kibir ve bencillikten arınmadıkça bu taşların tuzağına düşer.

Ruhsal Disiplin: Manevi bir yaşam tarzı benimseyen bireyler, sahte olanı daha hızlı fark eder.
Namaz, zikir, tefekkür gibi pratikler, ruhsal direnci artırır.

3. Sistemsel Dönüşüm: Adalet ve Şeffaflık
Beyaz taşların toplumsal düzeyde yarattığı zarar, yalnızca bireylerin uyanışıyla değil, sistemlerin dönüşümüyle de önlenebilir.

Adaletin İnşası: Bir toplumun temeli adaletle kurulur. Adaletin olmadığı yerlerde beyaz taşlar hızla çoğalır.

Şeffaf Yönetim: Sahte olanı gizlemek, karanlıkta büyümekle mümkündür.
Şeffaflık, beyaz taşların güçlenmesini engeller.

Liyakat ve Etik Değerler: Toplumlar, samimiyetsizliği ödüllendiren değil, liyakati ve etik değerleri öne çıkaran bir düzen inşa etmelidir.
—
Kurtuluşun Üst Amacı: İnsanlığın Tekâmülü
Beyaz taşlardan kurtulmak, yalnızca bireysel ya da toplumsal bir mücadele değildir.
Bu, aynı zamanda insanlığın tekâmülüdür. İnsanlık, sahte olanı tanıyıp saf olana yöneldikçe, medeniyetler daha adil, bireyler daha huzurlu olacaktır.
Kurtuluşun nihai amacı, insanoğlunun hakikatle bağ kurmasıdır.
Çünkü beyaz taşlar, hakikatten kopmuş bir dünyanın ürünüdür.
İnsanlık hakikate döndükçe, beyaz taşlar sistemin dışına itilecektir.
Bu, hem bireysel ruhsal bir devrimle hem de toplumsal zihinsel bir dönüşümle mümkündür.
—
Sonuç: Hakikate Yöneliş
Beyaz taşlardan kurtulmak, insanlığın sadece bir yüzleşme değil, aynı zamanda bir yeniden inşa sürecidir.
Bu süreç, insanın kalbini ve zihnini, toplumun da sistemlerini yeniden şekillendirmesini gerektirir.
Ancak asıl kurtuluş, insanlığın hakikate yönelişinde saklıdır.
Hakikat, sahte olanı parçalayan bir aynadır. İnsanlık bu aynaya baktığında, sadece beyaz taşları değil, kendi eksiklerini de görecektir. İşte o zaman gerçek bir kurtuluş mümkün olacaktır.
Ve belki de insanlık, asırlardır aradığı huzuru o zaman bulacaktır.