Musa VATANSEVER

Ahmet Doğan… Bir zamanlar halkın umudu olan, fakat şimdi ne yazık ki kendi halkını yüzüstü bırakan bir isim. Geçtiğimiz günlerde partisinin düzenlediği önemli bir gecede yer almayışı, halkın gözünden düşmekte olan yaprağın son çırpınışını gözler önüne serdi. Bu sessizlik, bu kaçış, kime ve neye hizmet ediyor?
Gerçek şu ki; yalancı mutluluklar ve sahte gülücükler halkı kandırabilir, ama yalnızca bir süreliğine. Acı gerçek ise kaçınılmazdır; o gerçekle yüzleşmeden hiçbir lider uzun süre dalında kalamaz. İşte bu yüzden millet er ya da geç Ahmet Doğan’ın maskesini indirecek.
Halk, gerçeklerle yüzleştiğinde bazı yapraklar dalından düşecek, bu kaçınılmaz. Çürümüş bir yaprak ne kadar uğraşsa da dalda kalamaz; onun yeri ayak altlarında ezilmektir, rüzgarla savrulmaktır. Ahmet Doğan ve onun gibilerin yerini bulması, milletin gözünü açmasıyla mümkün olacak.
Bugün halkıyla alay eden, kendini güçlü sananların yarın rüzgarla nasıl savrulduklarını göreceğiz. Ve unutmayalım, sağlam dallar çürük yapraklardan kurtulduğunda daha gür, daha sağlam bir şekilde büyür. Ahmet Doğan ve onun gibiler bu gerçeği görecek, ama iş işten geçmiş olacak.
Sonuç olarak, hainlerin sessizliği ve dalından düşen çürük yapraklar halkın vicdanında yerini bulacak. O zaman, bu sessizliğin ardında saklanan gerçek ortaya çıkacak ve halk kazanan taraf olacak. Çünkü halk hiçbir zaman unutmuyor, affetmiyor ve ihanetin bedelini mutlaka ödettiriyor.

____________________________________

TOPRAKTA TOHUM GİBİ

Nice ocak söndürdün, kanlı ellerle,
Ama unutma, tarih yazmaz dilleri kelepçe.
Hangi fitneyle gelirsen gel yüreklere,
Türk’ün özünde iman var, cesaret serçe.

Bu toprak bölünmez, taşına dokunulmaz,
Vatan dediğin cennet, hainle bozulmaz.
Bir bayrak uğruna birleşir on bin el,
Zalimin kalbine adaletle çakılır çel.

Zalim, sonun göründü, inkarın fayda etmez,
Türk’ün sabrını sınamak deliliktir, yetmez.
Toprağa düşen her can yeniden filizlenir,
Bombalar, kurşunlar Türk’ü yok edemez.

Biz ki toprakta tohum, yeniden doğarız,
Her baharda dirilir, zalimi boğarız.
Türk’ün ateşi yanar, külleri savurur,
Bu bayrak inmez, şehitler huzur bulur.

_______________________________

Kökler ve İnsan

Her ağaç kökünden alır gücünü,
Toprakla buluşur, bulur özünü.
Fırtınaya dayanır, gökyüzüne uzanır,
Köklerdir onu hayata bağlayan sınır.

İnsan da böyledir, köklerinden beslenir,
Geçmişinden aldığıyla ileriye seslenir.
Anne, baba, anılar ve kitaplar,
Hep birer iz bırakır, ruhuna taşırlar.

Ağaç, toprağında bulur huzuru,
İnsan, ailesinde bulur doğruluğu.
Fikirler, duygular, yaşanan günler,
Birer kök olur insana, derinlere süzülür.

Her kök bir bağdır hayata sıkı sıkı,
Toprak neyse, geçmiş de odur yakını.
Bir insan kökünden koparsa eğer,
Fırtınada savrulur, kurur, düşer.

O halde besleyelim köklerimizi,
Büyütelim hayata verdiğimiz izimizi.
Tıpkı bir ağaç gibi dimdik duralım,
Köklerimizden güç alıp sonsuza varalım.